Ο
Στρατηγός Κατσιμήτρος γεννήθηκε στον Κλειτσό Ευρυτανίας το 1886 και μετά την επιτυχή αποφοίτηση του από την Σχολή Εφαρμογής Αξιωματικών, πήρε μέρος σ’όλους τους πολέμους απ’το 1912 έως το 1941 με άριστα πάντοτε αποτελέσματα. Κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου υπηρέτησε σε διάφορες επιτελικές θέσεις του Υπουργείου Στρατιωτικών και του Γενικού Στρατηγείου, συμπλήρωσε δε τη στρατιωτική του κατάρτιση φοιτώντας στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου το έτος 1925. Προήχθη στο βαθμό του Υποστράτηγου την 11 – 1 – 37 και διετέλεσε Διοικητής της 7ης Μεραρχίας Δράμας, της 9ης Μεραρχίας Κοζάνης και από της 9ης Φεβρουαρίου του 1938 έως και την 30η Απριλίου του 1941 ήταν Διοικητής της 8ης Μεραρχίας Ηπείρου με έδρα τα Ιωάννινα.
Από την υπεύθυνη θέση που κατείχε ως διοικητής της 8ης Μεραρχίας διέγνωσε εγκαίρως ότι, για την αντιμετώπιση απαιτούνταν έργα αμυντικά. Φρόντισε δε, με τους άξιους επιτελείς του και την βοήθεια του Ηπειρωτικού Λαού, να οργανώσει κατά τρόπο αριστοτεχνικό την άμυνα της περιοχής Ελαίας – Καλπακίου – Καλαμά παρ’όλο ότι από την τότε κυβέρνηση δεν του δόθηκαν επαρκείς πιστώσεις.
Η αυτοπεποίθησή του αλλά και η εμπιστοσύνη του προς τις υπ’ αυτόν δυνάμεις, φαίνονται από το περιεχόμενο τηλεφωνικής επικοινωνίας που είχε την νύχτα της 27ης προς 28ης Οκτωβρίου 1940, με τον Υπασπιστή του Αρχηγού του Γενικού Στρατηγείου, Αντισυνταγματάρχη Αθανάσιο Καρόζη.
Έλεγε επί λέξει τα εξής:
Αναφέρατε παρακαλώ εις τον κ. Αρχηγό ότι προσωπική μου γνώμη είναι ότι αύριο την πρωίαν, ίσως δε και κατά την διάρκεια της νυκτός, θα έχουμε Ιταλικήν επίθεσιν. Η μεραρχία θα εκτελέσει το καθήκον της προς την Πατρίδα συμφώνως προς τας διαταγάς και οδηγίες του Γενικού Στρατηγείου.
-Δύναμαι να βεβαιώσω υπευθύνως τον κ. Αρχηγόν και τονίζω ιδιαιτέρως ότι δεν θα περάσουν οι Ιταλοί από το Καλπάκι. Χωρίς να έχω το ανάστημα του Στρατάρχου Πεταίν, όστις κατά το 1916 αμυνόμενος σθεναρώς του BERNTEΝ είπε ότι δεν θα περάσουν οι Γερμανοί όπως και δεν επέρασαν, δύναμαι και εγώ να βεβαιώσω εν πλήρη πεποιθήσει ότι οι Ιταλοί δεν θα περάσουν από το Καλπάκι.
-Πολύ καλά Στρατηγέ μου θα αναφέρω στον κ. Αρχηγό όσα μου είπατε, και τώρα σας εύχομαι καλήν επιτυχία. ( Ιστορία Ελληνοιταλικού Πολέμου Αντιστρατήγου ε.α. Αλεξάνδρου Εδιπίδου ).
Για να κατανοήσουμε πωε ήταν σχεδιασμένη και οργανωμένη η περιοχή, παραθέτουμε απόσπασμα της έκθεσης του Διοικητού των Ιταλικών Δυνάμεων Σωματάρχου Ρόσσι, ο οποίος λέγει:
Εκ της εξελίξως των επιχειρήσεων των τελευταίων ημερών 5ης , 6ης και 7ης Νοεμβρίου 1940 επείσθην ότι είχαν εμπλακεί με το σώμα Στρατού, εις μίαν ζώνην προστατεύομενη από αμυντικό σύστημα ισχυρώς οργανωμένο εις περιχαρακωμένον στρατόπεδον, με διαδοχικές αμυντικές γραμμές και πολυάριθμους θέσεις δια το πυροβολικόν, ετοιμασμένες εκ των προτέρων.
Δια την εναντίον της ζώνης αυτής επίθεσιν εθεώρουν ανεπαρκείς τας δυνάμεις τας οποίας είχα εις την διάθεσή μου. Δηλαδή ο Ρόσσι ούτε λίγο ούτε πολύ μ’αυτό που δήλωσε παραδέχτηκε την ήττα του.
Ενώ όμως την 1ην Νοεμβρίου οι Ιταλοί άρχισαν να προωθούνται προς την Ελληνική γραμμή άμυνας και το Ελληνικό πυροβολικό προσπαθούσε να τους αναχαιτίσει, εκείνη τη στιγμή το Γενικό Στρατηγείο του έστειλε μια απίστευτη διαταγή που στην ουσία του έλεγε ΣΤΟΠ, άφηνε σαφή την εντύπωση ότι θα μπορούσαν τα τμήματα μας να εγκαταλείψουν την γραμμή ΚΑΛΠΑΚΙ – ΚΑΛΑΜΑΣ, δηλαδή να υποχωρήσουν.
Η διαταγή έλεγε:
Παρακαλώ έχετε πάντοτε υπ’όψιν σας, ότι αποστολή σας είναι η κάλυψη του Θεάτρου Δυτικής Μακεδονίας από γενικής κατευθύνσεως Ιωαννίνων – Ζυγός και απόφραξη των εξ Ηπείρου προς Αιτωλοακαρνανία οδεύσεων προσπάθειαί σας δια διεκδίκησιν εθνικού εδάφους Ηπείρου δεν πρέπει να σας αγάγωσιν εις φθοράν μέσων καθιστώσαν προβληματικήν εκπλήρωσιν ανωτέρω αποστολής.
Αργά τη νύχτα ακολούθησε και άλλη διαταγή του Γενικού Στρατηγείου που έλεγε σαφέστατα ότι η Μεραρχία δεν πρέπει να φθείρει τις δυνάμεις της στην ανωτέρω τοποθεσία ΕΛΑΙΑ – ΚΑΛΠΑΚΙ – ΚΑΛΑΜΑΣ. Δραματική νύχτα πέρασε ο ορμητικός Μέραρχος. Το δίλημμα που του ετέθη στον δεινό. Να συμμορφωθεί προς τις διαταγές του Στρατηγείου και να εγκαταλείψει αμαχητί τα ηπειρωτικά εδάφη – και μάλιστα αντίθετα προς την ριζωμένη δική του στρατηγική πεποίθηση, ή να παρακούσει, με κίνδυνο να παραπεμφεί στο στρατοδικείο για απείθεια ίσως και για προδοσία. Το δίλημμα ήταν από τα τραγικότερα που μπορούν να τεθούν σε πολεμικό ηγήτορα.
Αναφέρονται στην ιστορία μερικοί στρατηγοί που αντιμετώπισαν ανάλογο φοβερό πρόβλημα, παράκουσαν, νίκησαν, έγιναν ήρωες της ημέρας, αλλά ορισμένοι από αυτούς δικάστηκαν για ανυπακοή και καταδικάστηκαν σε θάνατο.
Ο Κατσιμήτρος στάθηκε ευτυχέστερος, διότι και αυτός έπειτα από δεινό εσωτερικό αγώνα, δεν συμμορφώθηκε με τις διαταγές του Γενικού Στρατηγείου αλλά δεν ετόλμησαν να τον παραπέμψουν στο στρατοδικείο, διότι η μάχη που παρακούοντας έδωσε, όχι μόνον κατέληξε σε νικηφόρο αποτέλεσμα, αλλά και ανέκοψε οριστικά την Ιταλική εισβολή, έσωσε τα Ιωάννινα από τους επιδρομείς αλλά και την Ελλάδα ολόκληρη.
Η εμπνευσμένη ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΑΤΑΓΗ που εξέδωσε την 30η Οκτωβρίου 1940, εικονίζει την μαχητικότητα που τον συνείχε. ( Θα παραθέσουμε ορισμένα αποσπάσματα ). Έλεγε:
Λήξαντος του προκαλυπτικού αγώνα, από σήμερον η Μεραρχία κατέχει την οργανωμένη τοποθεσία δι’όλων των δυνάμεών της. Επί της τοποθεσίας ταύτης, θα δοθεί ο αποφασιστικός αγώνας προς τον εχθρό. Ο αγώνας θα διεξαχθεί ματά πείσματος και επιμονής ακαταβλήτου. Άμυνα κρατέρα επί των θέσεών μας μέχρις εσχάτων. Ήδη πάντες από του Στρατηγού Διοικητού της Μεραρχίας μέχρι και του τελευταίου στρατιώτου, θα αγωνισθώμεν επί των θέσεών μας και εν ανάγκη θα πέσωμεν όλοι υπερασπιζόμενοι αυτάς. ( Και κατέληγε ):
Εγγύς είναι η ημέρα καθ’ην ο εχθρός θα ριφθεί εις την θάλασσαν. Κρατήστε ισχυρώς τις θέσεις σας και τούτο θα πραγματοποιηθεί συντόμως.


Παρ’όλο ότι έχουν γραφεί πολλά για τον Στρατηγό Κατσιμήτρο, επειδή ενδεχομένως, πολλοί δεν έχουν διαβάσει τα σχετικά βιβλία, θεωρούμε σκόπιμο να αναφέρουμε, τι δυνάμεις διέθετε η 8η Μεραρχία, κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα απο 28 έως 8 -11-1940, που αντιστάθηκε αποτελεσματικά στις εναλλασσόμενες εχθρικές επιθέσεις και τι δυνάμεις αντιμετώπισε.
Η 8η Μεραρχία διέθετε 15 τάγματα πεζικού, 16 πυροβολαρχίες, 3 τάγματα πολυβόλων και ομάδα αναγνωρίσεως. Οι εχθρικές δυνάμεις ανέρχονταν σε 4 μεραρχίες από τις οποίες 2 πεζικού, 1 τεθωρακισμένη, 1 ιππικού, 61 πυροβολαρχίες εξ ων 18 βαρείαι και 90 άρματα μάχης. Στα ανωτέρω πρέπει να υπολογισθεί και η απεριόριστη αεροπορική κάλυψη. Σ’αυτές λοιπόν τις υπέρτερες εχθρικές δυνάμεις ο Στρατηγός Κατσιμήτρος όχι μόνον δεν επέτρεψε να διαρρήξουν την αμυντική γραμμή, αλλά όταν ήλθε η κατάλληλη στιγμή, άρχισε η σφοδρή – αντεπίθεση και εξεδίωξε πέραν των ελληνικών συνόρων, καταδιώκοντας αυτές εντός του Αλβανικού εδάφους, απελευθερώνοντας ελληνικές περιοχές.


Ο Φουρνιώτης