Στα ποτάμια της περιοχής με τα γάργαρα, πεντακάθαρα νερά, υπάρχουν βίδρες και μικρές πέστροφες, ενώ μπορούν να επιβιώσουν επίσης το γληνί, ο κυπρίνος, η μπριάνα, η πέρκα κ.α.

Πέστροφα

Ψάρι που ανήκει στην οικογένεια των σολομονιδών.
Όλες οι πέστροφες έχουν σώμα λεπτό, μερικές φορές με οβάλ προφίλ, ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο ζουν, σκεπασμένο με μικρά λέπια, μουσούδι χονδροειδές, μεγάλο στόμα, οπλισμένο με μικρά δόντια στις δυο μασέλες και στην γλώσσα. έχουν δυο ραχιαία πτερύγια, Το πρώτο είναι λιπώδες και μάλλον μικρό και τοποθετημένο πολλή πίσω. Το ουράνιο είναι με δυο λοβούς, με την πίσω άκρη μερικές φορές ίσια, ενώ άλλες φορές οι λοβοί είναι σχεδόν συμμετρικοί και τονισμένοι.




Βιργιάνα ή μπριάνα ή μουστακάτο ή ποταμολάβρακο (Barbus plebejus)

Προστατεύεται από την οδηγία 92/43/ΕΟΚ (ως ζωικό είδος κοινοτικού ενδιαφέροντος που επιβάλλεται ο καθορισμός ζωνών προστασίας τους), από τη σύμβαση της Βέρνης (ως είδος πανίδας υπό προστασία) και από το Προεδρικό Διάταγμα 67/1981 (ως προστατευτέο είδος).
Είναι το πιο συνηθισμένο ψάρι του γλυκού νερού. Δεν αποφεύγει τις περιοχές με ισχυρή ροή, αρκεί να είναι πετρώδεις ή χαλικώδεις. Είναι παμφάγο είδος. Τρέφεται με φύκια και άλλα πράσινα φυτά, με ασπόνδυλα και με νεκρά έντομα που πέφτουν στο νερό. Είναι εύγευστο ψάρι αν και έχει πολλά αγκάθια.
Πως θα την αναγνωρίσουμε: Το μήκος της μπορεί να φθάσει και τα 25 εκ. και το βάρος της τα δυο-τρία κιλά. Το σώμα του είναι επίμηκες και στρογγυλό. Το χρώμα είναι καφέ στην ράχη κιτρινωπό στα πλάγια και λευκό στην κοιλιά. Συχνά υπάρχουν σκούρα στίγματα ή καφετιές κηλίδες. Έχει παχιά χείλη που περιστοιχίζονται από τέσσερα μουστάκια (προσακτρίδες), τα οποία είναι όργανα αφής και γεύσης που βοηθούν το ψάρι να ανιχνεύει για τροφή στο βυθό. Έχει κοντό ραχιαίο πτερύγιο στη μέση περίπου του κορμού, με την πρώτη του ακτίνα οδοντωτή. Τα πλευρικά πτερύγια βρίσκονται στο ίδιο ύψος με το ραχιαίο. Το ουραίο είναι διχαλωτό και το εδραίο κοντό και μυτερό.


Πέρκα

Η πέρκα / πρικί έχει συμπιεσμένο σώμα και ψηλή ράχη, Το δεύτερο μισό του σώματος της είναι λεπτό. Το κεφάλι είναι σχετικά μικρό, εφοδιασμένο όμως με φαρδύ στόμα, οπλισμένο με πολύ μικρά δόντια. Η ράχη έχει ένα πρώτο ραχιαίο πτερύγιο που συγκρατιται από αγκαθωτές ακτίνες, αρκετά ψηλό και φαρδύ. Το δεύτερο ραχιαίο συγκρατιται από μαλακές ακτίνες. Το κοιλιακό και εδρικό πτερύγιο είναι αρκετά φαρδιά και το ουραίο είναι γεροδεμένο. Χαρακτηριστικά των περκιδών είναι η παρουσία δυο αγκαθωτών ακτινών στο εδρικό πτερύγιο. Η ράχη είναι γκρίζα ‐ πρασινωπή, τα πλευρά γκρίζα ‐ ασημί που τείνουν στο πρασινωπό, με 5 έως 9 κάθετες λουρίδες καστανές - καστανοπράσινες. Το πρώτο ραχιαίο πτερύγιο έχει στο πίσω μέρος μαύρες κηλίδες. Η κοιλιά είναι άσπρη και τα κάτω πτερύγια κοκκινωπά. Το βραγχιακό επικάλυμμα είναι εφοδιασμένο στην άκρη με μια κοντή αιχμή.
Αν και βρίσκεται και σε νερά όχι πολύ διαυγή, γενικά προτιμά, τα καθαρά και διαφανή, με βυθό από βότσαλα, βράχια, φύκια - ανάμικτο. Πιο σπάνια βρίσκεται σε βυθό από χώμα  σκεπασμένο με βούρκο. Οι πιο μεγάλες πέρκες προτιμούν βραχώδεις βυθούς.
Ζει σε κοπάδια λίγο - πολύ πολυάριθμα, ειδικά κατά το νεανικό στάδιο.
Οι μεγάλες πέρκες ζουν απομονωμένες σχετικά μακριά η μια από την άλλη, αφού εξαιτίας της αδηφαγίας τους, η ακτίνα δράσης τους είναι αρκετά μεγάλη.


Κυπρίνος

Ο κυπρίνος είναι το μεγαλύτερο ψάρι της οικογενείας των Κυπρινιδών. Είναι ένα ωραίο στην εμφάνιση και εύγευστο ψάρι. Γύρω από το στόμα του υπάρχουν τέσσερα χαρακτηριστικά σάρκινα προεκτάματα (μουστάκια).
Στην ράχη του υπάρχει ένα μακρύ ραχιαίο πτερύγιο, ενώ διαθέτει και δύο θωρακικά, δύο κοιλιακά και ένα κοντό εδρικό πτερύγιο.
Το μήκος του φθάνει τα 40-50 εκατοστά και το βάρος του τα 2 κιλά, σε ηλικία 5 ετών. Σε ηλικία 10 ετών μπορεί να φθάσει τα 8-9 κιλά, ενώ έχουν αναφερθεί περιπτώσεις κυπρίνων που σε ηλικία 40 ετών έφθασαν τα 30 κιλά και μήκος περίπου 1,5 μέτρο.
Υπάρχουν 4 ποικιλίες κυπρίνων που διακρίνoνται , από την πληρότητα. το σχήμα και την διάταξη των λεπιών στην κάλυψη του σώματος.


Γληνί

Έχει πρασινωπό χρώμα, μικρά λέπια , με μήκος που συνήθως δεν ξεπερνά τα 40 εκατοστά, και βάρος τα 2 kgr. Είναι αρκετά ανθεκτικό είδος , και αντέχει σε πολύ χαμηλά επίπεδα συγκέντρωσης διαλυμένου οξυγόνου. Ζει σε λασπώδη ή πυκνόφυτο πυθμένα, είναι φυτοφάγο είδος, αλλά τρέφεται και με μικρά ασπόνδυλα και οργανικά υπολείμματα που βρίσκει ανασκαλεύοντας το βυθό. Γεννάει τα αυγά μετά το τέλος της άνοιξης, όταν η θερμοκρασία του νερού υπερβεί τους 180 C. Εναποθέτει τα αυγά του σε ρηχά νερά της λίμνης και σε περιοχές που διαθέτουν πλούσια υδρόβια βλάστηση.