Στην Ευρυτανία κατά την τουρκοκρατία δεν καλλιεργήθηκαν μόνον η παιδεία και τα γράμματα, αλλά αναπτύχθηκε και η ζωγραφική ή αγιογραφία, την ίδια εποχή, έκαμε την εμφάνισή του ο Διονύσιος ο εκ Φουρνά , που υπήρξε μεγάλος ζωγράφος και ταυτόχρονα συγγραφέας του περιώνυμου και μοναδικού στο είδος του έργου : «Ερμηνεία της ζωγραφικής τέχνης». Στη Φουρνά ο Διονύσιος, έγινε σπουδαίος πολιτιστικός πόλος ανάπτυξης, συμβάλλοντας στη δημιουργία ανώτερης Σχολής ελληνικών γραμμάτων στην
κοινότητα.
Μετά το Διονύσιο, σημαντική καλλιτεχνική δράση είχαν αναπτύξει στις κοινότητες και στις μονές των Αγράφων οι ζωγράφοι Θεόδωρος, Γεώργιος και Ιωάννης. Στα μέσα του 18ου αι. δεσπόζουν στην περιοχή δυο αχώριστοι ζωγράφοι, ο Γεώργιος Γεωργίου (από το Μαυρίλο) και ο Γεώργιος Αναγνώστου του Διαμαντή (από τη Φουρνά), που ακολουθούν την τεχνική του Διονυσίου. Οι δυο καλλιτέχνες ζωγράφισαν τις περισσότερες εκκλησίες στις κοινότητες της Ευρυτανίας, ενώ η δράση τους απλώθηκε και σ’ άλλες επαρχίες. Διασώθηκαν τοιχογραφίες τους :

α) στην εκκλησία των Αγίων Ταξιαρχών στο Μάραθο (1771),
β) στην εκκλησία της μονής Προυσού (1785),
γ)στην εκκλησία της Παναγίας των Δομιανών (1787),
δ) στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία Αγίας Τριάδας (1790),
ε) στην εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Σταυρό Φαρσάλων (1795),

και σε άλλες. Ανάμεσα στη χορεία των αγιογράφων του τόπου μας συγκαταλέγεται και ο Γεώργιος Διαμαντόπουλος, από τη Φουρνά, που ακμάζει κατά το δεύτερο μισό του 18ου αι
Ο Αναγνώστου σπούδασε ζωγραφική στο εργαστήριο του Διονυσίου, τον εκ Φουρνά ιστοριογράφου, το οποίο λειτούργησε από τους μαθητές του Διονυσίου και μετά τον θάνατο του δασκάλου τους (1750). Τα έργα του Αναγνώστου παρουσιάζουν πολλές ομοιότητες με εκείνα της μακεδονικής σχολής, αλλά και με αυτά του Θεοφάνη του Κρητός (16ος αι.).