"Σέλας, ήλιος, ελλά = λαμπάδα", σύμφωνα με τον Π. Χρήστου. Οι Σελλοί ή Ελλοί ήταν «ομηρική φυλή», η οποία «...εκπεμπόμενη εκ της Ηπείρου δια των διόδων της Πίνδου έδοσεν εις το νότιον τμήμα της Βαλκανικής το όνομα Ελλάς και εις τους κατοίκους το όνομα Έλληνες...» σύμφωνα με τον Κ. Φαλτάιτς. Έχουν όμως σχέση τα Σελλά Ευρυτανίας με την ετυμολογία των άνω; Ίσως το όνομα του χωριού να προέρχεται από το διάσελο. Τα Σελλά βρίσκονταν λίγο νοτιότερα από την σημερινή του θέση. Δυτικά υπάρχει η θέση "Καρούλα" (καραούλια). Υπήρχε από αρχαιοτάτων χρόνων πέρασμα - σύνδεση της εύφορης κοιλάδας του Καρπενησιώτη ποταμού με την ανατολική χώρα και τον Αμβρακικό κόλπο. Η παλαιότερη έγγραφη αναφορά του χωριού, την βρίσκουμε σε οθωμανικά κιτάπια του 15ου αιώνα.

Τα Σελλά και η Μηλιά, ήταν παλιό τσιφλίκι του Ιωάννη Χατζόπουλου, την οποία απέκτησε από τον Αλή πασά των Ιωαννίνων. Το 1920 πουλήθηκε από τους Χατζοπουλαίους στους κατοίκους των χωριών και μέχρι τις μέρες μας αποτελεί ιδιοκτησία τους.

Ανατολικά του χωριού, στα όριά του με την Μηλιά, υπάρχουν τα ερείπια του Άι Νικόλα. Απέναντι βρίσκεται το "Φονικό", εκεί που άγνωστο πότε αλληλοσκοτώθηκαν οι κάτοικοι της Μηλιάς για ασήμαντη αφορμή. Σε αυτή την περιοχή εντοπίζονται λείψανα παλαιοχριστιανικού η παλαιότερου οικισμού. Μέχρι πριν μερικά χρόνια κατοικούνταν τους χειμερινούς μήνες από τους Σελλιώτες. Β.Δ. του χωριού, βορείως του κουφαλορέματος, υπήρχε ο επίσης χειμερινός οικισμός "Σούφ". Η λέξη «σούφι» παραπέμπει, σύμφωνα με παλαιότερους μελετητές, στην ελληνική λέξη σοφία, ενώ σήμερα συνδέεται μάλλον με τον αραβικό όρο σούφι (ο μυστικός) και αυτός με τη σειρά του με το σουφ (το μάλλινο ύφασμα που φορούσαν οι πρώτοι ασκητές του Ισλάμ).

 
Πηγη : evrytania.eu