«Λ
ειτουργία του ΔΣ: Πρακτικές Απαράδεκτες και Αντιδημοκρατικές
Η 11η Συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου πραγματοποιήθηκε στις 7 Ιουνίου 2011. Πρέπει να σημειωθεί ότι εκτός από τα 18 θέματα που είχαν εγγραφεί κανονικά στην ημερήσια διάταξη, η πλειοψηφία έφερε 11 (!!) θέματα εκτός ημερησίας διάταξης, δίχως φυσικά να συντρέχουν λόγοι. Πρόκειται για μια πρακτική υποβάθμισης του Δημοτικού Συμβουλίου που η Δημοτική Αρχή των ΔΗΣΥ-ΝΔ-ΛΑΟΣ έχει αναγάγει σε σύστημα, καθώς στερεί στην πράξη κάθε δυνατότητα για ουσιαστική συζήτηση και έλεγχο. Ενδεικτικά μεταξύ των εισηγήσεων που ήρθαν στο παρά 5 υπήρχαν εισηγήσεις του κ. Δημάρχου προς το Δημοτικό Συμβούλιο με ημερομηνία 24 Μάη (!), ενώ υπήρχαν και επιστολές της ΑΛΑΚ και του Πολιτιστικού Συλλόγου που στάλθηκαν για κοινοποίηση προς τους Δημοτικούς Συμβούλους από τον Απρίλη (!) και το Μάρτη (!!!) του τρέχοντος έτους (πάλι καλά).

Ούτε ο κ. Δήμαρχος ούτε και άλλος εκπρόσωπος της πλειοψηφίας δεν ένιωσαν την παραμικρή υποχρέωση να απαντήσουν στο γιατί η Δημοτική Αρχή και το Προεδρείο απέκρυψαν αλληλογραφία που απευθυνόταν στους Δημοτικούς Συμβούλους από τους αποδέκτες της, ούτε φυσικά και ανέλαβαν οποιαδήποτε ευθύνη. Με βάση τα παραπάνω, και ανεξάρτητα από το βαθμό συμφωνίας ή διαφωνίας με τις εισηγήσεις η Λαϊκή Συσπείρωση δήλωσε ότι δε νομιμοποιεί αυτή την απαράδεκτη και αντιδημοκρατική πρακτική και δε συμμετέχει στη συζήτηση και την λήψη απόφασης για κανένα από τα 11 αυτά θέματα.

Αξίζει να σημειωθεί ο εμπαιγμός των «γευμάτων αγάπης», της «κοινωνικής πολιτικής» πτωχοκομείου που πλασάρουν ως μέγα επίτευγμα οι εκπρόσωποι των πολιτικών δυνάμεων που στηρίζουν την αφαίμαξη και την πτώχευση του λαού, και μια δημοτική αρχή που έχει αναγάγει σε θέσφατο την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Μάλιστα, η παράταξη του ΠΑΣΟΚ είπε ότι πρέπει να το συγχαρούμε για τη συμβολή του (!). Μπράβο λοιπόν για ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τη στήριξη της ΝΔ, του ΛΑΟΣ, της ΔΗΣΥ, έχει γονατίσει τις λαϊκές οικογένειες, έχουν εκτινάξει την ανεργία στο 1 εκατομμύριο και τη φτώχεια σε ύψη ρεκόρ και επιχαίρουν που εξασφαλίζουν 1 πιάτο φαγητό για 23 άτομα που η ταξική πολιτική τους έχει οδηγήσει στα όρια. Όπως λέει ο λαός «να σε κάψω Γιάννη’μ να σ’ αλείψω λάδι».


[Ο Φουρνιώτης ]