«Ο Γιάννης Καψάλης...ξεκίνησε ακούγοντας τον παππού του Χρόνη Καψάλη,έναν από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες στο κλαρίνο και φυσικά τον πατέρα του Σταύρο που συνεχίζει να επιτελεί και να αφήνει έργο στην παραδοσιακή Ηπειρώτικη μουσική...πώς θα μπορούσε λοιπόν να ξεφύγει από όλον αυτόν τον πλούτο που είχε μικρός;;

Σε πολύ μικρή ηλικία θυμάται τον εαυτό του,αντί να παίζει όπως όλα τα παιδάκια,αυτός μαζί με τον αδερφό του Χρόνη,όπου ασχολείται με τα κρουστά,κλείνονταν με τις ώρες μέσα σε ένα χώρο όπου ο πατέρας τους έβαζε τα ηχητικά και ο ίδιος με μια κιθάρα και ένα μικρόφωνο και ο αδερφός του με δυό πιρούνια να παίζει ντράμς,τραγουδούσε ώσπου έκλεινε ο λαιμός του. Πρώτη φορά τραγούδησε σε πανηγύρι στο χωριό του,στη Ζίτσα Ιωαννίνων σε ηλικία 12 ετών και είπε το ''Πιό καλή η μοναξιά'' του Γιάννη Πάριου.

Ο πατέρας του τον έβαλε να μάθει κιθάρα,φωνητική και Βυζαντινή μουσική. Θεωρεί ότι μέχρι την τελευταία ρανίδα του αίματος του θα δίνει την ψυχή του και τη φωνή του για το τραγούδι και έχει πολλά ακόμα να προσφέρει στον κόσμο που τον αγαπάει...







 [Πηγή Admin ]