«Η
πολιτιστική κληρονομιά της Στερεάς Ελλάδας περικλείει πολλά διαφορετικά ακούσματα και ηχοχρώματα. Αυτό συμβαίνει γιατί σε αυτό το γεωγραφικό διαμέρισμα έχουμε να κάνουμε με ορεινές και πεδινές περιοχές, καθώς και με την Εύβοια που ανήκει στην ευρύτερη νησιωτική περιοχή. Γι' αυτό το λόγο λοιπόν έχουμε και μια τεράστια ποικιλία από φορεσιές, τραγούδια, ήθη και έθιμα και γενικά πολιτιστική κουλτούρα. Τα μουσικά όργανα που συναντάμε είναι το κλαρίνο, το βιολί, το ντέφι ή το τουμπελέκι και το λαούτο.


Η Στερεά Ελλάδα είναι το μεγαλύτερο μετά τη  Μακεδονία ηπειρωτικό τμήμα της χώρας. Το όνομά της οφείλεται στο γεγονός ότι μετά την Επανάσταση αποτελούσε το μόνο ηπειρωτικό μέρος της Ελλάδας. (Η Πελοπόννησος θεωρούνταν περισσότερο νησί). Ονομάζεται και Ρούμελη (χώρα των Ρωμιών, δηλ. των Ελλήνων) από τα χρόνια της φραγκοκρατίας.



Πάρα πολλά από τα τραγούδια της Στερεάς είναι ιστορικά και κατατάσσονται στα κλέφτικα. Αποδίδονται σε ελεύθερο ρυθμικό σχήμα και χαρακτηρίζονται σαν καθιστικά ή της τάβλας. Τραγουδιούνται αντιφωνικά και σε πολλές περιπτώσεις προηγούνται των χορευτικών τραγουδιών, ενώ έχουν έντονο θρησκευτικό και πατριωτικό περιεχόμενο.







[ Φουρνιώτης ]