«Π
αραφράζω ελάχιστα τους δικούς μου όρους και σκίζω τα πρακτικά που για χάρη σας κρατούσα, ώσπου να κατανόηση η αδυναμία την σκοπιμότητά σας και τέρμα να βάλει στο παρελθόν που ανάστημα σήκωσε και παρασύρει ραδιούργα την ιστορία μου, με τέλος απρόβλεπτο επιτυγχάνοντας εύστοχα τον αποτροπιασμό μου.

Έκτατη ανάγκη επιθυμούν και ρήξη να κάνουν όλες εκείνες οι στιγμές, ξεφορτώνοντας φορτίο βαρύ και νέους ρόλους να παίξω και να ξεχάσω εκείνα όλα τα ιδανικά και τα καθώς πρέπει παρόμοια μυστικά, που με κατέταξαν σύμφωνα με τις αρχές της πολιτικής τους ευπρέπειας και με εγγύηση αορίστου χρόνου.

Δίχως ίχνος αναβλητικότητας αφέθηκαν φαινόμενα και υποσχέσεις, λεπτομέρειες που αμυδρά θυμάμαι είναι ότι μου έχει απομείνει μαζί με όλα αυτά που έχω υποστεί και δυσκολεύουν την επιλογή που ξεπερνά τα επίπεδα άγχους και πλησιάζει αισθητά την τρέλα

Καταλήγει το δίκιο και συνηγορεί μαζί μου διενεργώντας διαδικασίες που προετοιμάζουν με ευπρέπεια την σκηνική διάθεση όπου θα δεχτεί τους δικούς μου κανόνες φέρνοντας όσο το δυνατόν ανεπαίσθητα τον πόνο η δικαίωση.


[Ο Φουρνιώτης ]