«Α
ξιότιμε κ. Διευθυντά,

Επειδή σε ανενδοίαστη επιστολή αντιπολιτευτικού μένους και ισοπεδωτικής κριτικής της ΔΑΚΕ Δ.Ε., με τίτλο «Αδιάβαστος o Βουλευτής Ευρυτανίας», που δημοσιεύθηκε στο προηγούμενο τεύχος της έγκριτης εφημερίδας σας, οι όποιες ενέργειές μου, απόψεις μου και παραστάσεις μου –ούτε λίγο ούτε πολύ –χαρακτηρίζονται ως ενέργειες «μόνο για το θεαθήναι» και ως προσπάθεια «προβολής» μου, ως Βουλευτής Ευρυτανίας και ως άνθρωπος, θεωρώ υποχρέωσή μου και καθήκον μου να επικοινωνήσω μαζί σας, προκειμένου, μέσα από τις φιλόξενες στήλες της εφημερίδας σας, να εκθέσω και την δική μου επί του δημοσιεύματος άποψη, χάρη της σφαιρικής ενημέρωσης των Ευρυτάνων πολιτών.

1.- Ακόμη και αυτοί που έρχονται και παρέρχονται στα Ευρυτανικά πλαίσια και δεδομένα, όπως η ΔΑΚΕ Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, πρέπει να γνωρίζουν, ότι οι ενεργοί πολίτες, οι ακέραιοι, οι έντιμοι και οι ηθικοί δεν το φωνάζουν. Δεν πρέπει να το φωνάζουν. Τα έργα τους, η παρουσία τους, η συμπεριφορά τους, το διαλαλεί.

2.- Ως Ευρυτάνας νοιώθω ιδιαίτερη τιμή και υπερηφάνεια, διότι στα Σχολεία του τόπου μου υπηρέτησαν και υπηρετούν πραγματικά αξιόλογοι, συνετοί λειτουργοί της εκπαίδευσης, στοχαστικοί και υπομονετικοί διάκονοι του μαυροπίνακα και χρήστες των νέων τεχνολογιών, ανήσυχοι υπηρέτες των μαθητών τους, βιρτουόζοι κατασκευαστές συνειδήσεων, αξιόπιστοι δημιουργοί της άλλης κοινωνίας… της κοινωνίας των ανθρώπων… της κοινωνίας των αξιών… της κοινωνίας του εμείς και όχι του εγώ!

Ως εκ τούτου, αναντίλεκτα, οι επιτυχίες των μαθητών των Λυκείων και των Λυκειακών Τάξεων της Ευρυτανίας, που αφορούν στην εισαγωγή τους στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, οφείλονται πρώτιστα στον φάρο, στον διαχειριστή, στον δότη της γνώσης, που είναι ο εκπαιδευτικός του Ραπτοπούλου, της Γρανίτσας, του Κερασοχωρίου, του Φουρνά, του Καρπενησίου κ.λ.π., αλλά και στον κυνηγό της γνώσης, που είναι ο ανήσυχος, ο ακάματος, ο άοκνος μαθητής των εν λόγω σχολείων. Δηλαδή οφείλονται στους δυο ακατάβλητους πρωταγωνιστές της τάξης και της σχολικής κοινωνίας.
Μολαταύτα, και επειδή το καλύτερο είναι ο εχθρός του καλού, είμαι βέβαιος –φαντάζομαι, πως κανείς δεν αμφιβάλει γι’ αυτό –ότι, αν οι μαθητές των περιφερειακών Σχολείων είχαν πρόσβαση και σε εξωσχολικές πηγές γνώσεις (μία εξ αυτών είναι και το διαδίκτυο), τα αποτελέσματα γι’ αυτούς θα ήταν εξαιρετικά καλύτερα.

Μάλιστα, ορισμένοι γονείς μαθητών των σχολείων αυτών αναζητώντας πρόσθετες –εξωσχολικές πηγές γνώσης, προκειμένου να προετοιμαστούν τα παιδιά τους καλύτερα, ώστε οι πιθανότητες επιτυχίας τους να είναι περισσότερες, υποχρεώνονται σε μετεγγραφή τους και σε μετανάστευση σε "κοντινές" προς τον τόπο της μόνιμης διαμονής τους πόλεις (κυρίως στο Αγρίνιο)!
Κοντολογίς, αν οι χαμηλόβαθμοι μαθητές των περιφερειακών σχολείων ζούσαν, δρούσαν και αναζητούσαν τη γνώση σε μαθησιακά περιβάλλοντα ανάλογα με εκείνα των μαθητών των πόλεων, θα ήταν υψηλόβαθμοι και από τους πρώτους αριστούχους των Πανεπιστημίων μας.!

3.- Ο τρόπος σκέψης, δράσης και διεκδίκησης δεν διέπεται από κανόνες, δεν είναι μονοπωλιακός, δεν βαδίζει υποχρεωτικά την πεπατημένη οδό και κυρίως δεν είναι προϊόν κηδεμονίας και αποτέλεσμα επιβαλλόμενης νουθεσίας.
Η κάθε δράση και διεκδίκηση είναι –πρέπει να είναι– απόρροια προσωπικών εκτιμήσεων και προσωπικών στόχων, ακολουθεί απαρέγκλιτα το δρόμο που επιβάλλει η προσωπική συνείδηση, όμως, πρέπει απαραίτητα να έχει ως γνώμονα το κοινό καλό και την ωφέλεια, αν όχι όλων, των περισσότερων.

4.- Τέλος, η κάθε είδους κριτική χαρακτηρίζει τους κρίνοντες και οι κάθε μορφής χαρακτηρισμοί, χαρακτηρίζουν τους χαρακτηρίζοντες.-

Με ιδιαίτερη εκτίμηση και τιμή
Ηλίας Καρανίκας
Ιατρός - Βουλευτής Ευρυτανίας



[Ο Φουρνιώτης ]