Ο
Γεώργιος Κονδύλης γεννήθηκε στον Προυσό Ευρυτανίας στις 14 Αυγούστου 1879 και πέθανε την 1η Φεβρουαρίου 1936, ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός.

Σε ηλικία 18 χρονών κατατάχθηκε εθελοντής στο στρατό. Ήταν οπλαρχηγός στο Μακεδονικό αγώνα (1904-1908), υπολοχαγός και λοχαγός στους Βαλκανικούς πολέμους (1912-1913), ταγματάρχης και αντισυνταγματάρχης κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο στις επιχειρήσεις του Μακεδονικού μετώπου (1916-1918), συνταγματάρχης στην εκστρατεία στην Ουκρανία (1919) και στις επιχειρήσεις στη Μικρά Ασία (1920).

Μετά τις εκλογές του 1920 εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη απ' όπου άσκησε οξύτατη αντιπολίτευση εναντίον της τότε κυβέρνησης. Το 1922 ξαναγύρισε στο στρατό και αφού κατέστειλε το κίνημα Γαργαλίδη-Λεοναρδόπουλου (1923), αποστρατεύθηκε τον ίδιο χρόνο με το βαθμό του υποστρατήγου.

Ως αξιωματικός αναδείχθηκε, κυρίως, για το θάρρος που επέδειξε στις μάχες, αλλά και για τις στρατηγικές του ικανότητες.

Αμέσως μετά την αποστράτευση του ασχολήθηκε με την πολιτική. Εκλέχτηκε βουλευτής Ροδόπης (1923), Καβάλας (1928) και Τρικάλων (1932). Το 1932 μετονόμασε το Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα, το οποίο είχε ιδρύσει, σε Εθνικό Ριζοσπαστικό Κόμμα. Χρημάτισε υπουργός Στρατιωτικών (1924, 1932) στην κυβέρνηση Παπαναστασίου και στην κυβέρνηση Τσαλδάρη, Εσωτερικών (1925) στην κυβέρνηση Μιχαλακόπουλου και δύο φορές πρωθυπουργός (1926, 1935).

Το 1926 έγινε πρωθυπουργός, αφού πρώτα ανέτρεψε με Κίνημα τον Πάγκαλο, οπότε διενήργησε εκλογές και παρέδωσε την εξουσία σε οικουμενική κυβέρνηση. Κατέστειλε το βενιζελικό Κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935 που εκδηλώθκε υπό του Βενιζέλου και του Πλαστήρα και λίγο αργότερα τάχθηκε υπέρ της επαναφοράς της βασιλείας. Τον Οκτώβριο οργάνωσε το Κίνημα της 10ης Οκτωβρίου, το οποίο επανέφερε τη Μοναρχία και έγινε Πρωθυπουργός και Αντιβασιλιάς, αφού πρώτα είχε καταλύσει την Αβασίλευτη Δημοκρατία.

Την περίοδο εκείνη η χώρα, ως συνήθως, αντιμετώπιζε οξύτατο οικονομικό πρόβλημα: Τα δημόσια έσοδα ήταν ανύπαρκτα, με τα πραξικοπήματα και οι δαπάνες τεράστιες.

Ρώτησε ο Κονδύλης τους οικονομικούς υπουργούς πώς θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Του είπαν με τρεις τρόπους: Με την έκδοση χαρτονομίσματος, με το διεθνή δανεισμό και την επιβολή φόρων. Ο στρατηγός απέκλεισε τον δεύτερο και τον τρίτο και γιατί κανένας δεν δάνειζε τη χώρα και γιατί ενδιαφερόταν για το λαό. Απέμεινε, λοιπόν, η έκδοση χαρτονομίσματος. Του είπαν ότι η αύξηση του κυκλοφορούντος χρήματος θα προκαλούσε πληθωριστικές πιέσεις: «Μα, εμείς δεν θα το πούμε σε κανέναν!», απάντησε.

Με το Δημοψήφισμα του 1935 επανέφερε τον Βασιλιά Γεώργιο Β΄. Λίγες μέρες αργότερα διαφώνησε με τον Βασιλιά για το θέμα της αμνηστίας των Κινηματιών της 1ης Μαρτίου 1935 και παραιτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 1935.

Απεβίωσε στην Αθήνα σε ηλικία 56 ετών από καρδιακή προσβολή.


[http://iliatora.gr/ ]