Υ
στερα από ένα διαστημα δυο και παραπανω μηνων μοτοσυκλετιστικης και ταξιδιωτικης απραξιας το να καταφερουμε να παμε μια διημερη εκδρομη,φανταζε απλα σαν δωρο Θεου.
Το μερος επιλεχθηκε προσεκτικα σε προηγουμενη συναντηση για καφε,και αποφασισαμε να επισκευτουμε τον ορεινο Φουρνα Ευρυτανιας
Αυτο που θα επρεπε να προσεξουμε θα ηταν οι ωρες αφιξης και αναχωρησης,γιατι το πιο πιθανο θα ηταν στα ανηλιαγα κομματια να συναντησουμε αρκετο εως πολύ παγο.
Το ραντεβου μας κανονιστηκε για το πρωινο του Σαββατου στο γνωστο ταχυφαγειο μετα τα πρωτα διοδια στην Αθηνων-Λαμιας,και εκει επισης θα συναντιομασταν και με τον Πανο και την Ελενη,οι οποιοι θα ερχοταν από την Τριπολη.
Ολοι φανηκαμε συνεπης στο ραντεβου μας και όλα εδειχναν να πηγαινουν ρολοι. Η πρωτη σταση εγινε για ανεφοδιασμο (σε υγρα και στερεα καυσιμα) αφου στριψαμε στην Λαμια,στον δρομο για Μακρακωμη.
Αμεσως μετα συναντησαμε το χωριο Αγιος Γεωργιος και στριψαμε δεξια για να αρχισουμε να ανεβαινουμε το βουνο για τον Φουρνα
40 περιπου χιλιομετρα μας χωριζαν από τον προορισμο μας…σαραντα χιλιομετρα ορεινης αγριας ομορφιας..Ολο το χωριο είναι περιτριγυρισμενο από ένα πανεμορφο δασος με ελατα.Ειδικα το κατεβασμα που γινεται από τον αυχενα του βουνου προς το χωριο είναι απεριγραπτης ομορφιας.
Όταν φτασαμε στον ξενωνα που θα περναγαμε την νυχτα,η ωρα ηταν ηδη περασμενη,και δεν ειχαμε την πολυτελεια να επισκεφτουμε όλα οσα θελαμε…
Καναμε όμως αυτό που θεωρω πως είναι από τα πρωτα πραγματα που πρεπει να κανεις όταν πηγαινεις σε μικρα χωρια στα βουνα της πατριδας μας…
Πηγαμε στο καφενειο του χωριου… Ουτως ή αλλως αυτό δεν είναι μια από τις μαγειες στα ταξιδια μας?να γινομαστε ένα με τους κατοικους σε κάθε μερος που επισκεπτομαστε,για να βιωνουμε και να αισθανομαστε από πρωτο χερι την ζωη τους και τον τοπο τους.
Εκει οι γεροντες μας μιλησαν για το χωριο τους,από πού πηρε το ονομα του,τι αξιζει να δουμε γυρω από αυτό, και τοσα αλλα πραγματα που πιστεψτε με κανενας ταξιδιωτικος οδηγος δεν θα καταφερει να σας πει…
Συμφωνα με αυτους λοιπον το χωριο το οποιο εχει περιπου 450 κατοικους,πηρε το ονομα του από καποιο φουρνο που υπηρχε εκει επι Τουρκοκρατιας η και επι Βυζαντιου ακομα, και εκτος από ψωμι προσφερε και ξεκουραση στους περαστικους οι οποιοι την εποχη εκεινη ηταν πολλοι,μιας και οποιος ηθελε να περασει από την Καρδιτσα προς τα χωρια της Λαμιας,περνουσε από εκει.
Αφου απολαυσαμε μαζι με τις ιστοριες των γεροντων και ένα ωραιο καφεδακι ξεκινησαμε για να δουμε καλυτερα τις ομορφιες του τοπου τους…
Αυτό που μας τονιζαν ολη την ωρα,ηταν πως δεν επρεπε να παρουμε καποιους συγκεκριμμενους δρομους γιατι επιαναν πολύ παγο σε σημειο μαλιστα να μην περναει ουτε καν αυτοκινητο…
Αυτό βεβαια μας περιοριζε πολύ γιατι ετσι όπως μας τα ελεγαν ολη η βορεια πλευρα του βουνου,ηταν για εμας αποκομμενη…
Δεν πειραζει.
Παμε και βλεπουμε…
Από το νετ:

΄΄ Το 1734 ιδρύθηκε η Ι. Μ. Ζωοδόχου Πηγής από τον Φουρνιώτη Ζωγράφο και Ιερομόναχο Διονύσιο, στην οποία λειτούργησε ανώτερη Σχολή Γραμμάτων και Ζωγραφικής. Δίδαξε ο ίδιος ο Διονύσιος, αλλά και άλλοι μεγάλοι Διδάσκαλοι του γένους, όπως ο μαθητής του Γόρδιου, ο Ιερομόναχος Θεοφάνης, ο Γεώργιος Αναγνώστης και άλλοι. Δυστυχώς, από αλλεπάλληλες καθιζήσεις του εδάφους, χάθηκε ολοσχερώς η περίφημη Μονή. Πρόλαβαν αρκετά κειμήλια να σωθούν, όπου φυλάσσονται σήμερα στον Ι. Ν. της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα στην πλατεία του χωριού.’’
‘’Σήμερα στη θέση της Μονής υπάρχει ομώνυμο ξωκλήσι.’’
Το επομενο πρωινο με βρηκε με ένα καλο πονοκεφαλο αλλα με πολλη ορεξη για ομορφες διαδρομες.Μου ειχαν λειψει βλεπεις….
Κοιταξα από το παραθυρο και όπως εβλεπα τα βουνα με φανταζομουνα μεσα σε αυτά να ταξιδευω και να πηγαινω μεχρι εκει που φτανει το ματι μου…
Αληθεια από ποιον δρομο θα επιστρεφαμε αργοτερα?σκεφτηκα…Θα πηγαιναμε από τον ευκολο από οπου και ηρθαμε,η θα καναμε ένα ωραιο βολτακι από την πλευρα του Τυμφρηστου?Βλεπουμε…σκεφτηκα παλι…
Μολις περασα την πορτα του ξενοδοχειου κοιταζω λιγο καλυτερα και συνηδειτοποιω πως ηταν όλα παγωμενα….
Ειχε φτασει 13.00 η ωρα όταν βαριεστημενοι και απογοητευμενοι αποφασισαμε πως ειτε ετσι ειτε αλλιως,επρεπε να φυγουμε.
-Παμε και βλεπουμε….ειπαμε….
Όταν ξεκινησαμε και με πολλη προσοχη περασαμε ολη την ανηλιαγη πλευρα του βουνου,και φτανοντας στην από πισω μερια του ο ηλιος ελαμπε και εδειχνε περαν του κρυου σαν μια καλοκαιρινη μερα…
Αναπτερωση ηθικου,συντομη σταση στην διασταυρωση για Καρπενησι και αλλαγη σχεδιων…



[http://www.mybike.gr/]