Ο Rougueville αναφέρει σε έρευνα του, ότι η Βράχα σύμφωνα με την Διοικητική διαίρεση της Ευρυτανίας επί τουρκοκρατίας, ήταν ένα από τα 28 χωριά των Ευρυτανικών Αγράφων, με 40 οικογένειες πληθυσμό και με ένα Μοναστήρι, όπως χαρακτηριστικά περιγράφεται.

Το Μοναστήρι του Σωτήρα είναι πολύ παλιό. Σύμφωνα με τις επιγραφές που βρίσκονται στο εσωτερικό του Ναού, φαίνεται ότι υπήρχε από τα μέσα ή τέλη του 17ου ή τις αρχές του 18ου αιώνα, πάντως πολύ ενωρίτερα του 1745. Το 1745 έγινε ανακαίνιση και το 1748 τελείωσε η τοιχογράφησή του. Σήμερα οι υπάρχουσες τοιχογραφίες του, βυζαντινότροπης τέχνης, είναι άριστα διατηρημένες και το Ναιδριο σε αρκετά καλή κατάσταση.

Η Βράχα βέβαια έχει και άλλες εκκλησίες, αλλά και άλλες πλούσιες ομορφιές. Το χωριό είναι φωλιασμένο σε μια καταπράσινη πλαγιά με πλούσια βλάστηση και όπως προείπαμε με πάρα πολλά τρεχούμενα νερά. Το τοπίο, ειδικά το καλοκαίρι, είναι πραγματικά παραδεισένιο, τα σπίτια του χωριού είναι χτισμένα με πέτρα και πολύ μεράκι.

Αρκετοί από τους κατοίκους της Βράχας είναι άριστοι κτίστες, κυρίως της πέτρας και άριστοι τεχνίτες στην ξυλογλυπτική. Βέβαια σήμερα ελάχιστοι ασχολούνται με αυτό το αντικείμενο εργασίας.


Ο Φουρνιώτης