Όπως κάθε χωριό είχε την πλατεία του στη μέση του μεγαλύτερου οικισμού, έτσι και η Βράχα είχε την δική της πλατεία το λεγόμενο χοροστάσιο. Εκεί γίνονταν όλοι οι χοροί και όλες οι εκδηλώσεις, π.χ. γάμοι, βαφτίσια και εκεί συναντιόταν οι έμποροι και διαπραγματεύονταν τα προϊόντα τους. Στη πλατεία δίπλα στο γεροπλάτανο, η βρύση και τα λίθινα καθίσματα. Κάθε συνοικία όμως είχε σαν ιδιαίτερη πλατεία της την αυλή του παρεκκλησίου.

Ο αείμνηστος Βασίλης Μαντούζας αναφέρει: Η Βράχα μέχρι το 1850 δεν είχε καταστήματα. Αγορά άρχισε να υπάρχει από τα επόμενα χρόνια, η οποία βρισκόταν δυτικά του Αι – Νικόλα και σήμερα είναι το κεντρικό σημείο του χωριού. Τα αλώνια του χωριού δημιουργήθηκαν μετά την απελευθέρωση και κάθε νοικοκυριό το έφτιαχνε κοντά στην ιδιοκτησία του.

Υπήρχαν και υπάρχουν πολλές μικροπηγές και βρύσες σε όλο το χωριό από τις οποίες εξασφαλίζουν το νερό της Βράχας και ποτίζονταν τα χωράφια και τα κοπάδια. Το 1978 όμως με την βοήθεια πάντοτε της τότε τοπικής αρχής, ολοκληρώθηκε το σύγχρονο υδραγωγείο και το χωριό έλυσε ένα από τα σημαντικότερα προβλήματά του. Την ίδια χρονιά οι κάτοικοι του χωριού είδαν για πρώτη φορά φως, καθώς ο ηλεκτροφωτισμός ήταν πια πραγματικότητα.

Η Βράχα επικοινωνούσε με τα γύρω χωριά, με γέφυρες και γεφυράκια, από τα οποία σήμερα ελάχιστα είναι εκείνα που υπάρχουν και με χωματόδρομους καλούς ή δύσβατους, που τώρα έχουν διαπλατυνθεί και ασφαλτοστρωθεί.

Στην περιοχή της Βράχας υπήρχαν μύλοι που εξυπηρετούσαν πολύ τους κατοίκους και τους διευκόλυναν κατά κάποιο τρόπο την καθημερινότητα.


Ο Φουρνιώτης