Πρόκειται για την άλλοτε λαμπρή, εξέχουσα και ιστορική Ιερά Μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος . Βρίσκεται σε υψόμετρο 880μ., δύο χλμ. Βόρεια της Βράχας. Από τα παλιά μεγαλεία της Μονής σώζονται σήμερα μόνο το χαριτωμένο μικρό καθολικό.
Το πότε ιδρύθηκε το μοναστήρι μας είναι άγνωστο. Από κειμήλια, όμως που έχουν διασωθεί, όπως βιβλία χειρόγραφα, έντυπα, καμπάνες, εικόνες και τμήματα του τέμπλου, συμπεραίνεται ότι ιδρύθηκε γύρω στα 1600, όπως γράφουμε και παραπάνω.
Στις αρχές του 18ου αιώνα, το μοναστήρι σχεδόν εγκαταλείφθηκε εξαιτίας κάποιας επιδημίας. Ο ιερομόναχος Δαμασκηνός, από το 1738, γίνεται ο ηγούμενος της Μονής και με έξοδα των ΄΄κτιτόρων΄΄ ανακαίνισε το Μοναστήρι στην περίοδο 1745 ως το 1748. Το πώς ήταν το μοναστήρι μετά την ανακαίνιση, φαίνεται σε τοιχογραφία στη βορειοδυτική άκρη του εσωτερικού του ναού. Εικονίζονται ολόσωμοι ο ηγούμενος Δαμασκηνός και ο ΄΄κτίτωρ Δημήτριος, να βαστάζουν στα χέρια τους το μοναστηριακό συγκρότημα.
Όλο το εσωτερικό του ναού είναι ιστορημένο, τοιχογραφημένο με σκηνές και πρόσωπα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, μορφές αγίων, οσίων και μαρτύρων. Οι φορητές εικόνες του ναού, τοιχογραφίες, το επίχρυσο τέμπλο και αλλά κοσμήματα του είναι εξαιρετικής τέχνης. Τα ονόματα των αγιογραφών και τεχνικών είναι άγνωστα. Οι περισσότεροι δεν υπέγραφαν τα έργα τους, το πολύ να έβαζαν χρονολογία.
Το μοναστήρι λειτουργούσε μέχρι το 1841, οπότε διαλύθηκε καθώς ο ηγούμενος του Ιωσήφ από τη Βράχα, τη χρονιά αυτή εκοιμήθη στο Μοναστήρι της Τατάρνας .Η διάλυση του, όπως και πολλών άλλων μικρών μοναστηριών που είχαν λιγότερους από έξι μοναχούς, έγινε το 1833 με βασιλική διαταγή.
Μετά τη διάλυση το μοναστήρι έγινε εξωκλήσι της ενορίας Βράχας και τα κελιά κατέρρευσαν γύρω στα 1935 με 1940.
Η περιουσία του μοναστηριού μεταβιβάστηκε στο Εκκλησιαστικό Ταμείο, το οποίο πούλησε τα ζώα και ενοικίασε τα χωράφια σε διάφορους πλειοδότες.
Σύμφωνα με την παράδοση, το έργο της Μονής στα διακόσια και πλέον χρόνια της ζωής της, ήταν μεγάλο και σημαντικό. Η Μονή στην απόμερη αυτή περιοχή των Αγράφων, ήταν ναι άσβηστη λαμπάδα πίστης στο Θεό, στο Έθνος , στον άνθρωπο, στη λευτεριά. Σε δύσκολες εποχές για την πατρίδα ήταν σχολείο, νοσοκομείο, πτωχοκομείο, πανδοχείο, καταφύγιο κατατρεγμένων και στρατόπεδο


Ο Φουρνιώτης