Στην Ευρυτανία δεν υπάρχουν παρά ελάχιστες κοιλάδες, υπάρχουν μόνο βουνά τα οποία αποτελούν ένα αδιάσπαστο ορεινό σύμπλεγμα με απότομες κλίσεις και απόκρημνες πλαγιές. Πάνω σ' αυτά τα βουνά εμφανίζονται όλες οι κλιματικές ζώνες της βλάστησης. Γενικότερα, συναντάμε όλα σχεδόν τα δασικά είδη, κυρίως όμως έλατα και οξιές. ( Έχουμε, από τα κωνοφόρα έλατα και κέδρα, και από τα φυλλοβόλα δρυ, οξιά, καστανιά, λευκά, ιτιά, πλάτανο, καρυδιά, , σφένδαμο κ.ά.). Το κλίμα της δεν ευνοεί την καλλιέργεια ευπαθών
και ψηλής θερμοκρασίας ειδών ή μεγάλης βλαστικής διάρκειας φυτών και δέντρων. Η καστανιά κυρίως και η καρυδιά μπορούν να θεωρηθούν ευνοημένες για καλλιέργεια εδώ. Το ορεινό δάσος συντίθεται αμιγώς από έλατα και μόνο τα πλατάνια που σηματοδοτούν ακόμα και τις μικρότερες ρεματιές φωτίζουν το σκουρόχρωμο μανδύα του. Στο ορεινό δάσος συναντάμε επίσης το σπάνιο είδος της οικογένειας του δρυός Ilex aquifolioum. Επίσης από την οικογένεια των κωνοφόρων συναντάμε τον Ίταμο ( taxus baccata). Οπωσδήποτε κυρίαρχο στοιχείο της βλάστησης στα υψόμετρα κάτω από 1000 μ. παραμένει το πουρνάρι που ανάλογα με τις τοπικές εδαφολογικές και μικροκλιματικές συνθήκες αντικαθίσταται ή συμπληρώνεται από το γαύρο, την αριά και όλους τους σκληρόφυλλους θάμνους της μεσογειακής μακκίας, φυλλίκι, αγριοκουμαριά, κουμαριά, ρείκια, λαδανιές και τέλος τις ασφάκες που μαζί με τις ελιές επισημαίνουν τις λιγότερες περιοχές με σαφή μεσογειακό χαρακτήρα, στις παρυφές της λίμνης Κρεμαστών.