ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ζει το χρυσό τσακάλι που λέγεται έτσι εξαιτίας της απόχρωσης που έχει το τρίχωμα στην πλάτη του. Είναι μικρόσωμο ζώο, λίγο πιο μεγάλο από την αλεπού και λίγο μικρότερο από τον λύκο. Το ύψος της ράχης του φθάνει ή ξεπερνά ελάχιστα το γόνατο ενός ανθρώπου και το βάρος του κυμαίνεται συνήθως στα 10 με 11 κιλά. Σπανίως φθάνει και τα 15 κιλά.
Ζυγίζει δηλαδή το μισό από ένα λυκόσκυλο. Εξαιτίας του μεγέθους του, το

τσακάλι έχει κοντά πόδια, όμως είναι ένα ζώο ευλύγιστο και γρήγορο. Τρέχει με γρηγοράδα μικρές αποστάσεις και μάλιστα μπαίνει στη θάλασσα και κολυμπά, διασχίζοντας μικρά κανάλια. Οι επιστήμονες τονίζουν με κάθε τρόπο πως τα τσακάλια δεν πρέπει να εξοντώνονται, να κυνηγιούνται με δηλητηριασμένα δολώματα ή να καταστρέφονται οι περιοχές όπου ζουν. Αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής υπαίθρου και κυνηγούν θηράματα που προκαλούν ζημιές στις καλλιέργειες.

Ο πληθυσμός τους υπολογίζεται περίπου στα 1.700 άτομα. Παλιότερα ήταν χιλιάδες αλλά κυνηγήθηκαν και εξοντώθηκαν αναίτια. Ζουν κυρίως στη Φωκίδα, στον Μόρνο, στην παραλιακή ζώνη της Θράκης, στους υγροβιότοπους του Νέστου και σε παραποτάμια δάση του Έβρου, στη Χαλκιδική, στη Σάμο και σε ορισμένες ορεινές περιοχές της Πελοποννήσου. Συνήθως κινούνται σε ομάδες μέχρι τριών ατόμων και προτιμούν περιοχές που δεν κάνει πολύ κρύο και το υψόμετρο δεν ξεπερνά τα 1.000. Γι΄ αυτό δεν ζουν για παράδειγμα στην Πίνδο, τον θεσσαλικό κάμπο ή στην ορεινή Ευρυτανία όπου η τροφή είναι ελάχιστη και το κρύο τσουχτερό τον χειμώνα.

Παλιότερα, όταν η οικιστική ανάπτυξη ήταν μικρότερη και το εύρος των καλλιεργούμενων εκτάσεων περιορισμένο, οι πληθυσμοί των τσακαλιών τρέφονταν με βοοειδή, κατσίκες και πρόβατα κάνοντας ομαδικές επιθέσεις σε κοπάδια. Κυρίως παραμόνευαν τα νεογέννητα οικόσιτα ζώα που ήταν αδύναμα ενώ καμιά φορά ρίχνονταν και σε γηρασμένους γαϊδάρους. Την εποχή εκείνη η γεωργία και η κτηνοτροφία στη χώρα μας είχαν παραδοσιακή μορφή και η λεία των τσακαλιών ήταν πιο εύκολη. Τις τελευταίες δεκαετίες όμως αναγκάστηκαν να αλλάξουν διατροφικές συνήθειες και όταν δεν βρίσκουν αρκετά αποφάγια ή φυτικά και ζωικά υπολείμματα που πετάνε οι άνθρωποι, αναζητούν ψοφίμια, κυνηγούν λαγούς, και φυσικά πάπιες και άλλα υδρόβια πτηνά.

ΤΑ ΝΕΑon-line