Πάντα σε κάθε κοινωνική τάξη υπήρχε και υπάρχει κάποιος καθοδηγητής, που όπου πηγαίνει αυτός όλοι οι άλλοι ακολουθούν.
Από τις αποφάσεις που έπαιρνε εξαρτιόταν όλο το χωριό, αλλά φαίνεται τα τελευταία τριάντα τουλάχιστον χρόνια αυτός ο μπροστάρης λείπει, με αποτέλεσμα την σταδιακή αλλά σταθερή μετανάστευση των κατοίκων, και κυρίως των νέων που δεν ψάχνανε καλύτερο μέλλον αλλά μια δουλειά που θα τους εξασφάλιζε τα προς το ζείν, αφήνοντας πίσω αδέρφια, γονείς, φίλους……
Ο Ευρυτάνας είναι μοναδικός μπορεί και ανταπεξέρχεται στις δύσκολες στιγμές και καταστάσεις, και φαίνεται ότι εσείς εκεί πατήσατε, μα μήπως όμως αυτό είναι ένα από τα μειονεκτήματά του;
Πέρασε καιρός από τότε, τι κι αν τους άφησα χρόνο να διώξουνε τον πόνο μου, μέσα μου έμεινε μόνο χιόνι, εκεί που γράφτηκαν οι υποσχέσεις των Πνευματιστών Πολιτικών πράσινων και μπλέ, και έμειναν τα <ΘΑ> να προσθέσουν μια ρυτίδα ακόμη στο μέτωπο μου.
Αν κρίνω από τα αμέτρητα λάθη που έχετε κάνει, δεν αγαπάτε τον τόπο αυτό, που βαδίζει όλο και περισσότερο στην αφάνεια, και κατά συνέπεια δεν αγαπάτε τον Ευρυτάνα, δεν του δώσατε αλλά ούτε του δίνετε το δικαίωμα στην επιλογή γιατί απλούστατα δεν έχει επιλογή, αντίθετα του έχετε φορτώσει την ενοχή για τις αποφάσεις που τον αναγκάσατε να πάρει όπως αυτή του ξεριζωμού.
Μπράβο λοιπόν στους βουλευταράδες μας! Που σώζουν την Ευρυτανία από εμάς τους αχρείους πολίτες, που ζητούσαμε υπέρογκους μισθούς και τολμούσαμε να ονειρευόμαστε, μπράβο τους λοιπόν που κόβοντας αυτό το δεσμό επαναφέρουν την Ευρυτανία σε τάξη και απαλλάσσονται από τους παλιοεργάτες, γλυτώνοντας από τα ρουσφέτια τους και τα ενοχλητικά παρακάλια για μια θεσούλα.

Τα χωριά της Ευρυτανίας δεν τα σκότωσαν οι προστάτες της αλλά το μαχαίρι που κρατούσαν.