Το είχαμε τάμα από χρόνια με το φίλτατο κ. Νίκο Καρλιάμπα να επισκεφτούμε μερικά χωριά πίσω από το βελούχι.
Και η μεγάλη μέρα έφτασε στις 18/5/2010 κι ας ήταν Τρίτη…
Χαράματα φύγαμε από την Αθήνα και κατά τη 10.00 η ώρα ανηφορίζαμε από το γεφύρι τα’ Αι – Γιώργη, στα Σκουρέικα, προς το

Παλαιόκαστρο Φθιώτιδας και περνώντας ανάμεσα από ωραιότατα και πλουσιότατα δάση - …αναμερίζοντας
λαγούς και πέρδικες, αφού τα ήμερα ζωντανά σπανίζουν – φτάσαμε πρώτα στην κορυφή Σερμιτζέλη έχοντας απέναντι και βόρεια πολλά ονομαστά υψώματα, μεταξύ των οποίων την όμορφη Τρίφυλλα και το γοητευτικό Ζαχαράκι, όπου εκεί κοντά, το << Σπίτι τουΔιαβάτη >>, και αριστερά μας βλέποντας να δεσπόζει το υπέροχο και υπερήφανο Βελούχι.
Η θέα από κει απεριόριστη και τα απαράμιλλα στοιχεία χριστιανοσύνης, πολιτισμού και ευρυτανικής λεβεντιάς ανυπολόγιστα.
Κατηφορίζοντας, κοτόπιν μέσα από πανύψηλα ελάτια, με ολόισες κορμοστασιές, και χαμένοι στο απέραντο και πυκνό δάσος, θαυμάσιου κάλλους, από τρανές καρυδιές και πολύκλαδα πλατάνια, πέυκα, βελανιδίες, φθάσαμε στην πλατεία του ωραίου και πολυφημισμένου Φουρνά, που η ιστορία του χάνεται στο βάθος των μυθικών χρόνων
και που βρήκε αμόλυντο έδαφος να φωλιάσει η αγνή πίστη στο θεό.
Εκεί πρωτοαντικρίσαμε τον υπέροχο, επιβλητικό και καλλαισθητικότατο Ι. Ναό τηε Μεταμόρφωσης του Σωτήρος που τον πλαισιώνουν οι προτομές των μεγάλων και αθάνατων ανδρών της περιοχής: Διονυσίου του Ζωγράφου, του ήρωα Λεπενιώτη, του Πολιτικού Γ. Μπουρδάρα και του Ιατρού των φτωχών Ι. Φλωράκη, στις οποίες με σεβασμό προσφέραμε τα μύρα της ψυχής και της καρδιάς μας για τις ανεκτίμητες υπηρεσίες και θυσίες τους στην περιοχή και στην πατρίδα ολόκληρη.
Από την πλατεία αυτή το πανόραμα γύρω – με τα αγέρωχα δάση, τους εκλεκτούς οικισμούς, το ηλικίας αιώνων ονομαστά ψυχωφελή ειρηνικά και πολιτιστικά επιτεύγματα των κατοίκων, το ολοφάνερο πνευματικό μεγαλείο – θαυμάσιο, απείρου κάλλους, πολύ γοητευτικό, ανεπανάληπτο, τέτοιο που ο νους ξεχνιέται και κολλάει εκεί.
Το χωριό αυτό από τα καλύτερα του νομού, ιδιαίτερα πολιτιστική και προοδευτική η παράδοση του, ο δε λαός του αναγνωρισμένου κύρους, και με υποδειγματική καλλιτεχνική διάθεση.

Δυστυχώς όμως κι εκεί ο τόπος άδειασε από κόσμο.

Μόνο τ’ αγριοζούλοπα πληθύνονται και κατακυριεύουν την γην ανέτως κι ανεμποδίστως.

Τα σπίτια στην περιοχή ωραιότατα, χτισμένα ή επενδεδυμένα με ομορφοκομμένη πέτρα και στεγασμένα με κόκκινα κεραμίδια.
Όλος ο τόπος γεμάτος εκκλησίες και μοναστήρια αριστοτεχνικής κατασκευής, σπάνιες και συγκινητικές τοιχογραφίες κοσμούν όλο το εσωτερικό τους κι ανάμεσα τους πολύτιμα λείψανα και κειμήλια Αγίων, στέρεες κλίμακες για την ανάβαση ψυχών από γης προς ουράνια.
Και η υποδομή για διαμονή και εξυπηρέτηση των ξένων – εκτός από την απλόχερη – αρκετή – σύγχρονη και πλουσιότατη.
Στ’αλήθεια, τα όσα είδαμε, μάθαμε και θαυμάσαμε – για τον οίστρο φιλομάθειας των κατοίκων, τη σχολή και τη ζωηρή άνθηση γραμμάτων και τεχνών σε χρόνια μαύρης σκλαβιάς και την ανάδειξη λαμπρών δεσκάλων και βαθυνούστατων γερώντων και διακεκριμένων λογίων – σε λίγες ώρες σ’εκείνη την αξέχαστη απόδραση, που να χωρέσουν στο μικρό αυτό κείμενο …..

Κλείνοντας, γιατί ο χώρος του εντύπου δεν μας επιτρέπει να συνεχίσουμε, λέμε με όλη μας τη συνείδηση ότι αξίζει να διαθέσει κανείς κόπο και χρόνο για επίσκεψη στα μέρη εκείνα και έρευνα πάνω στην εκτενή βιβλιογραφία τους, δοθέντος ότι η φίλτατη Πατρίδα μας έχει ανάγκη από την αγάπη.


Παύλος Β. Νταλλής
Εφημερίδα Ο Φουρνάς