Αγωνιστής του 1821 και Φιλικός,. Γεννήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα (1780), στον Άγιο Ανδρέα Καρπενησίου και έφυγε νωρίς για την Πόλη ώστε να δουλέψει και να ζήσει, στην αρχή ως "τουφεξής" (επιδιορθωτής όπλων) και αργότερα ως διαχειριστής μεγάλων κτημάτων στο Ιάσιο της Μολδαβίας. "Σωματώδης, έξυπνος, εργατικός, τίμιος και γενναίος" (αποκαλούμενος μπούρας = παλικαράς), κέρδισε τη συμπάθεια της εκεί Ελληνικής παροικίας.

Εκεί μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία (1818) από τον αρχιμανδρίτη Λουκά Λεονταρίτη και ακολούθησε από τους πρώτους τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, όταν αυτός κήρυξε τον αγώνα της ανεξαρτησίας. Η παλικαριά και η στρατηγική του ιδιοφυία τον ανέδειξαν σε σπουδαίο πρωταγωνιστή του αγώνα. Στάλθηκε στο Γαλάτσι για να διοργανώσει το εκεί επαναστατικό κίνημα.

Τον Μάιο του 1821 αντιμετώπισε ισχυρή επίθεση από πολυάριθμο τουρκικό στρατό, την οποία κατόρθωσε να αποκρούσει και με νυχτερινή έξοδο να διαφύγει από τον εχθρικό κλοιό. Τότε ενώθηκε με το επαναστατικό σώμα του Καντακουζηνού, που βρισκόταν κοντά, στη θέση Στίγκα.

Στη συνέχεια, τον ίδιο χρόνο, μετέβη με συμπολεμιστές του στο Σκουλένι, όπου οχυρώθηκε σε μικρή χερσόνησο στον Προύθο. Μπροστά στον κίνδυνο που αντιμετώπιζαν, οι συμπολεμιστές του τον διόρισαν αρχηγό και του ανέθεσαν την άμυνα του στρατεύματος. Ταυτόχρονα, όμως, τα τουρκικά σώματα άρχισαν την επίθεση και με την αριθμητική υπεροχή τους έφεραν σε δύσκολη θέση τους επαναστάτες.

Ο Καρπενησιώτης αγωνίστηκε έως την τελευταία στιγμή, αλλά σκοτώθηκε, ενώ προσπαθούσε να διασχίσει με τους άντρες του τον Προύθο. "Ο δε αοίδιμος Καρπενησιώτης (Εφημερίς 'Ταχύπτερος Φήμη' 13-4-1845) εν καιρώ της μάχης, ορμήσας με ξίφος εις την χείρα ως λέων εφόνευσε πολλούς. Τέλος εκόπη το ξίφος του εις το μέσον, αλλά και μόλον τούτο με το μισόν εφόνευσεν 6 Οθωμανούς και επιπεσόντων πολλών επάνω του, έπεσε και αυτός, θύμα υπέρ της πατρίδος, τον οποίον και νεκρόν κατέσφαξαν οι Τούρκοι μεληδόν..."

www.evrytania.eu/